چرا بی بی سی فارسی سعی در بی مورد جلوه دادن کاهش جمعیت ایران دارد؟ - مجله هاستفا

به گزارش ، سایت بی بی سی فارسی اخیراً مطلبی را با عنوان چرا نگرانی از کاهش جمعیت ایران بی مورد است؟ منتشر نموده است.

القای حس عادی بودن شرایط جمعیتی ایران یکی از ترفندهایی است که معمولاً با تزییناتی به ظاهر علمی ارائه می گردد و از این رو مخاطب کمتر مطلع را هدف می گیرد! استناد به آمارهای تقلبی و ساختگی و توجه به المان های انحرافی، توجیهاتی از این قبیل هستند.

افرادی در داخل و خارج کشور از این ترفند ها استفاده می نمایند تا اذهان عمومی را از توجه به کاهش جمعیت ایران منحرف نمایند؛ همانطور که نویسنده این مطلب، مسائل مالی و بحران فضایی را اولویت بسیار مهم تری می داند و با لحنی به ظاهر خیرخواستاره نتیجه می گیرد که نگرانی از پیر شدن جمعیت در 50 سال آینده، نگرانی بی وجهی است!

پل لاین برگر در کتاب معروف خود به نام جنگ روانی که در سال 1954 منتشر شده، ماهیت جنگ روانی را علاوه بر موارد نظامی به اهداف مالی یا سیاسی نیز مرتبط می داند؛ بنابراین، جنگ روانی نمی تواند محدود به عملیات نظامی باشد، بلکه عبارت است از مجموعه اقدامات یک کشور برای اثرگذاری و نفوذ بر عقاید و رفتار دولت ها و ملت ها برای به دست آوردن نتایج مطلوب؛ این کاری است که روباه پیر مدت هاست با دستگاه دروغ پردازی خود، بی بی سی انجام می دهد.

با وجود هشدار جدی کارشناسان مبنی بر کاهش نگران نماینده نرخ زاد و ولد در ایران که در صورت تداوم، کشورمان را به پیرترین کشور جهان تبدیل می نماید اما شبکه بی بی سی فارسی می کوشد تا این دغدغه را بی موردجلوه دهد!

قابل تامل آنجاست که این شبکه انگلیسی تقریباً در تمام موارد، ایران را عقب می داند اما در موضوع جمعیت وضع ایران را خوب توصیف و توصیه می نماید که نگران پیری جمعیت ایران نباشید!

در ادامه، دکتر خلیل علی محمدزاده؛ رییس مرکز تحقیقات سیاستگذاری اقتصاد سلامت به نقد مطلب اخیر بی بی سی فارسی پرداخته است.

مطلب اخیر بی بی سی با عنوان چرا نگرانی از کاهش جمعیت ایران بی مورد است؟ ظاهری درست و عام پسند اما باطن و تحلیلی اشتباه دارد! در چهار محور مسائلی مطرح شده که در این نوشته به هر یک از آنها پرداخته می گردد:

در محور اول آمده است: نگران نباشید؛ ایران پیرترین کشور جهان نخواهد شد!

در آخرین سرشماری ایران، نرخ باروری کل، کمتر از 1.8 فرزند و میزان رشد جمعیت، 1.24 درصد بود و در سال 1398 رشد جمعیت، زیر یک درصد محاسبه شده است؛ با توجه به حد جایگزینی که حداقل 2.1 فرزند است، ایران از نظر باروری در منطقه خطر قرار گرفته و باید از مدت ها پیش استراتژی های تعادل جمعیتی را دنبال می کرد! کاهش پی در پی موالید در 5 سال اخیر، افزایش دو برابری گروه سنی بالای 65 سال طی این سه دهه و افزایش میانه سنی از 17.01 در سال 1365 به بیش از 30 سال در سال اخیر و پیش بینی افزایش آن به بیش از 50 سال در سال 1425 و مقایسه آن با میانگین میانه سنی جمعیت جهان در این مدت، بیان گر آن است که با پیمودن همین فرایند، با 26 درصد جمعیت بالای 65 سال در سه دهه آینده، ایران جزو سه کشور پیر جهان خواهد بود؛ بنابراین نگرانی جدی است.

در محور دوم نوشته شده است: نگران نباشید؛ نیروی کار کمتر از امروز نمی گردد.

نرخ مشارکت مالی جمعیت 15 تا 64 سال در ایران باید با رونق اقتصاد، جهش فراوری، حرکت به سوی اشتغال مولد و کارآفرینی افزایش پیدا کند، این نکته درستی است، لکن حتی با این افزایش، هرگز نباید به رخت بستن چهره جوانی از کشور رضایت داد، زیرا نیل به پیشرفت، حفظ و ارتقای آن نیازمند ساخت جمعیتی جوان و افزایش ژن نخبگی است.

سرعت و درصد بالای سالمندی کشورها به این مفهوم است که زایایی، پویایی و نوآوری این کشورها در معرض تحدید است و این عارضه توقف پیشرفت ها، رقابت ناپذیری کشورها و تضعیف اقتدار آنها را در پی دارد؛ البته در این میان، ایران از نظر موقعیت خاص جغرافیایی، استراتژیک، تمدنی، نوع نظام خانواده و روابط خویشاوندی آن، تفاوت های اساسی با بیشتر کشورها دارد، که باز هم وضع را برای ما متمایزتر می نماید؛ نتیجه اینکه افزایش ظرفیت کار و فراوری در کشور جایگزینی برای تناسب زاد و ولد نیست، اینها به موازات هم مرتفع نماینده نیازهای آینده است پس بدون توجه به این مسائل، تامین نیروی کار در آینده نیز محل نگرانی است.

محور سوم این است : نگران نباشید؛ تجربه کشورهای توسعه یافته، به ما یاری خواهد نمود!

اینکه رشد جمعیت و نرخ باروری کل در جهان از سال 1970 در سایه شهرنشینی، مدرنیته، توسعه و سیاست های مهار جمعیت رو به پایین است، حرف درستی است، ولی؛ اولاً همه این کشور ها از این وضع نگرانند و سیاست های تناسب هرم جمعیتی را با مخارج هنگفت و تسهیلات گوناگون دنبال می نمایند و در فکر جبران هستند! فرانسه، انگلیس، آلمان و ایتالیا نمونه هایی از این کشور ها هستند؛ ثانیا سرعت ما در این میان از همه این کشور ها بالاتر است؛ نرخ باروری ما در یک مقطع زمانی به شدت و به صورت حیرت آوری پایین آمده است لذا سرعت سالمندی مان هم منحصر به فرد پیش بینی می گردد.

در این مطلب از ژاپن مثال آورده شده است که یکی از سالخورده ترین کشور های جهانست، مگر هم اکنون این کشور و سایر کشور های مشابه که نام برده شد، از همه راه ها برای افزایش زاد و ولد استفاده نمی نمایند؟ مسئولین ژاپن می گویند اگر هرم جمعیتی خود را اصلاح نکنیم، سال 2090 از اقتصاد، فرهنگ و تمدن ژاپن هیچ باقی نخواهد ماند! تازه تا کنون با همه کوشش ها، توفیق چندانی هم نداشته اند؛ آن ها با رصد هرم جمعیتی از سال ها قبل به این فکر افتاده اند و منتظر سال 2090 نمانده اند!

در کشورهای اروپایی نیز این حرف ها مطرح است؛ آنها هم اذعان دارند که اگر تولدها افزایش نیابد، در دهه های آینده از جغرافیای جهان حذف خواهند شد؛ برآوردشان هم درست است؛ اتفاقا تجربه ژاپن به ما می گوید که اگر ساختار جمعیتی کشور به سمت کهنسالی برود، پیشرفتی نخواهد ماند و ثروتمندترین کشورها هم به فقر و فلاکت خواهند افتاد؛ از این تجارب اکنون باید استفاده گردد، سبک مدیریتی در اینجا، علاج واقعه، قبل از وقوع است؛ تجارب این کشورها الان می تواند به ما یاری کند، البته نه آن زمان که دچار بحران فزاینده در زمینه های مختلف شدیم؛ سقوط جمعیتی از آن پدیده هایی است که اگر رخ داد، دیگر کاری از کسی ساخته نیست؛ دیگر فرصتی وجود ندارد، مگر با توسل به مشوق هایی، سیاست های مهاجرتی دنبال گردد، که آن هم برای کشور ما تجویز نمی گردد، لذا تجارب کشورهای توسعه یافته اتفاقا به ما می گوید که نگرانی شما واقعی است تا دیرنشده، کاری بکنید.

نویسنده در محور چهارم می نویسد: کسی وسط زلزله که نمی پرسد، شب شام چه درست کنم؟

این محور، وجه کاملا سیاسی دارد و پایه دیدگاه نویسنده در سه محور قبلی را نیز شکل می دهد؛ ایران بیش از 40 سال است که درگیر بزرگترین چالش هاست ولی هرگز دچار بحران نشده و واقعیت این است که در این چالش ها، آبدیده تر شده و امروز مقتدرترین کشور منطقه است.

در این سال ها اقتصاد کشور و معیشت مردم با تنگناهایی روبرو بوده و هست، ولی هرگز تسلیم در برابر ستم گران و زیاده خواستار که دنبال غارت ذخایر و منافع ملت های مستقل هستند، چاره رفع این مسائل نیست؛ ما در این سال ها آموخته ایم که با تکیه بر قوت ها و استفاده از فرصت ها، خودمان به رفع ساختن ضعف ها و کاهش تهدیدها همت گمارده و روی پای خود بایستیم.

در رابطه با بحران فضایی، حرف ها سطحی است؛ ایران ظرفیت سکونت بیشتر از جمعیت فعلی را دارد، اینها در محاسبات کارشناسی آمده است لکن اینها بحث های همین امروز و ده سال آینده نیست و در یک برنامه آینده پرداز مطرح است؛ آنچه برای ایران مفید است اجرای سیاست های کلی جمعیت، اقتصاد مقاومتی و سیاست های کلی خانواده است؛ همه اینها مدیریت کمی و کیفی توامان است و پافشاری بر مدیریت جهادی، تاکید بر اجرای مفاد این سیاست هاست.

ژاپن مثال خوبی است که ذکر شده است؛ مگر مساحت این کشور به اندازه سه استان خراسان ما نیست؟! ژاپن بیش از 128 میلیون جمعیت دارد؛ فضای زیستی ما در مقایسه با این کشور چندین برابر بیشتر است؛ باید تدابیرمان قوی، مدیریت مان بر منابع بهتر و خانواده هایمان توانمند شوند.

اینکه تمایل به شهرنشینی و تغییر سبک زندگی، فرزندآوری را کاهش داده، راهش بازگشت به سبک زندگی سالم و تفکر در عوارض کم فرزندی و یا بی فرزندی برای خانواده هاست، نه اینکه بگوییم؛ حالا قدیم نیست! الگوها تغییر نموده است!

بله، قدیم نیست؛ در شرایط جدید نیز باید به آینده مطلوب فکر کنیم.

مگر در اروپا و کشورهایی که دچار کاهش باروری هستند، چند فرزندی ترویج نمی گردد؟

با مشاهده عوارض فروپاشی خانواده و کاهش تولدها، این کشورها می خواهند، اشتباهات خود را رفع نمایند، آن گاه شما مردم کشورتان را به تکرار همین اشتباهات توصیه می کنید؟! حالا هم بچه برای خانواده فرصت و درآمد است، مشروط بر اینکه دولت ها، خانواده ها را قوی نمایند؛ خانواده ها آینده بین تر باشند و مدیریت کشور خانواده محور عمل کند؛ اینها مواردی هست که در سبک زندگی ایرانی و اسلامی هست و ما باید به این سمت برگردیم و دیدگاه مادی و نامناسب غرب درباره زن و خانواده را از سبک زندگی خود بزداییم.

مسئولین باید بپذیرند که فرزند، سرمایه است و در این سرمایه گذاری برای کشور، مشارکت نمایند؛ بیگانگان و عناصر وابسته به آن ها بیش از 40 سال است از سرنگونی نظام اسلامی می گویند و ایران هر دهه قوی تر از قبل می گردد، حالا هم شما می گویید؛ معلوم نیست، 5 ماه دیگر چه اتفاقی می افتد و ایران نگران پیری جمعیت است؟! اتفاقا این راهبرد بیانگر تسلط نظام بر اوضاع است؛ بحث جمعیت، بحث آینده ایران، مطلوبیت خانواده و مانایی ایران است؛ موضوع از منظر سیاسی مطرح نمی گردد، ساختار جمعیت یک مسئله کارشناسی است؛ اتفاقاً این مخالفان سیاست های جدید جمعیتی هستند که در تله های سیاسی به دام افتاده اند و مدام در این رابطه کوشش منفی می نمایند و می گویند؛ اتفاقی نیفتاده! کاری هم نباید انجام گیرد! همه چیز آرومه!

خوشبختانه راهبردهای جمعیتی ایران معین شده است و اجرایش فرهنگ سازی، قوای هماهنگ فکری و عملی و سیستم تربیتی و تسهیلاتی فراگیر می خواهد، که زمینه هایش در حال فراهم شدن است؛ اگر به خانواده ها در ابعاد مختلف یاری گردد، باهوش ترین ها، توانمندترین ها و سالم ترین ها در جامعه ایران باز هم پرورش خواهند یافت؛ باید راه ازدواج و اشتغال جوانان تسهیل گردد، دست جوانان را باید گرفت و زندگی را بر آنها باید آسان ساخت.

ان شاءالله مردم ایران با کسب مطلعی های بیشتر و بهتر شدن شرایط در این رابطه نیز نگرانی های آینده را خواهند زدود؛ مجلس، دولت و قوه قضائیه در همه ادوار در سرمایه گذاری و پذیرش مسئولیت های فرزندآوری و فرزندپروری خود را کنار خانواده ها ببیند؛ برای رفع این دغدغه ها، برنامه های کشور در همه زمینه ها باید خانواده محور تدوین شوند.

منبع: تسنیم

انتاهی پیغام/