میراث فرهنگی؛ پشتوانه ای برای تداوم حیات فرهنگی

به گزارش مجله هاستفا، خبرنگاران/خراسان جنوبی یک دکترای تاریخ گفت: حفظ میراث فرهنگی به عنوان پشتوانه ای برای تداوم حیات فرهنگی یک کشور ضروری است، چرا که شناسنامه هر کشوری آثار باستانی و میراث های فرهنگی آن است.

اکرم ناصری در گفت وگو با خبرنگاران اظهار کرد: تاریخ به معنای عام و گسترده اش به قدری اهمیت دارد که هر قوم و ملتی تاریخ خود را از مفاخر خویش می شمارد و آن را چراغی فراسوی راه آیندگان می داند.

وی افزود: ذخائر تاریخی اقوام و ملل همانند ذخائر و منابع روی زمینی و زیر زمینی آن ملت، ارزنده و مهم است و میراث مهم و گرانقدر آن قوم و ملت به حساب می آید و به عنوان گنجینه و ثروت ملی محسوب می شود.

این دکترای تاریخ با بیان اینکه ملتی مانند ایران تمدنی بسیار قدیمی و درخشان دارد، بیان نمود: در زمانی که بسکمک از جوامع غربی و شرقی هنوز به وجود نیامده بودند، ایران از تمدنی غنی و پیشرفته برخوردار بود که بعدها جوامع دیگر از این تمدن الگو گرفته و نهادها و ساختارهای خود را با الگوهای ایرانی بنا نهادند.

ناصری ادامه داد: مهم ترین عاملی که میراث فرهنگی را برای یک ملت مهم و باارزش می سازد، هویت و ارزشی است که آن نماد تاریخی، میراث فرهنگی برای یک ملت دارد و رابطه ای ارزشی، عاطفی و افتخارآفرین برای یک ملت ایجاد می نماید.

وی اظهار کرد: امروزه ملت ها و اقوام برای شناخت بیشتر از یکدیگر به شناسایی میراث فرهنگی و یادمان های تاریخی می پردازند و کوشش می کنند که فرهنگ، هنر و پیشینه غنی تاریخی خود را به یکدیگر معرفی کنند، به همین دلیل حفظ میراث فرهنگی به عنوان پشتوانه ای برای تداوم حیات فرهنگی یک کشور ضروری می نماید، چرا که شناسنامه هر کشوری آثار باستانی و میراث های فرهنگی آن است.

این دکترای تاریخ بیان نمود: این میراث ها هستند که قدمت، تاریخچه و تمدن هر سرزمینی را معین می کنند؛ بنابراین حفاظت و حراست از آنها امری ضروری است به ویژه آنکه نسل های آینده نیز باید این میراث های گران بها را پاسداری کرده و از هویت اصیل و فرهنگ دیرینه و افتخارآفرین خود برای نسل های آینده بازگو کنند.

ناصری ادامه داد: محافظت از آثار تاریخی و میراث فرهنگی نه تنها باعث می شود که افراد یک جامعه فرهنگ خود را غنی سازند، بلکه موجب رشد و توسعه فرهنگی نیز خواهد شد، به همین لحاظ یک جامعه زمانی خواهد توانست به توسعه ای موزون، هماهنگ و پایدار دست یابد که برنامه ریزی ها و سیاست گذاری های آگاهانه ای برای حفاظت از میراث فرهنگی در دستور کار مسئولین و مقامات ذی ربط قرار گیرد.

وی افزود: در کنار آثار باستانی و تاریخی به عنوان مهم ترین میراث های فرهنگی، مشاهیر و مفاخر در هر سرزمین نیز همواره شناسنامه و حافظه دانایی و نماد فرهیختگی بوده اند و معرفی، پاسداشت و ترویج مشاهیر نوعی نشانه و پیام مثبت از ناحیه جامعه ای است که در راه توسعه و تعالی گام برمی دارد.

تقویت فرهنگ بومی با معرفی مشاهیر

این دکترای تاریخ اظهار کرد: مشاهیر با ایفای نقش سازنده در تاریخ، نام خود را در اذهان زنده نگه داشته اند و امروز که نسل جامعه جوان به دنبال الگوهایی برای ترسیم آینده است؛ مرور زندگینامه آن ها نیز می تواند به تقویت فرهنگ بومی و ترسیم یک الگوی سازنده کمک کند.

ناصری شرح داد: مشاهیر ملی یادآور پیشینه و فرآیند بالندگی، توانایی و تعالی یک ملت هستند و در افزایش خودباوری و اعتماد به نفس یک ملت و مواردی که از آن به غرور ملی هم تعبیر می شود، می توانند مؤثر باشند و در همان حال جایگاه ملل گوناگون را در میان سایر جوامع بشری ارتقاء دهند.

وی افزود: معرفی و شناخت مشاهیر همچنین می تواند انگیزه کوشش و پیشرفت را در میان جوامع گوناگون تقویت کند و نشانه ای عینی از بلوغ فکری، فرهنگی و علمی یک ملت در مقاطع گوناگون تاریخی باشد.

این دکترای تاریخ اظهار کرد: شناسایی، معرفی و بهره مندی از ظرفیت های حیات بخش و انسانی مشاهیر می تواند در راستای تقویت روابط جامعه بشری، صلح جهانی و مواجهه مدنی با آن چیزی باشد که زندگی بشر امروزی را با بحران های نگران کننده روبه رو ساخته است.

ناصری گفت: در این میان، بی اعتنایی و یا حتی کم توجهی به مشاهیر در عرصه های گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می تواند تبعات سوء بسکمک به دنبال آورد؛ بی توجهی به مشاهیر، جامعه انسانی را به طور کلی و جامعه ایرانی را در سطح ملی، از توانمندی ها و داشته های بالقوه و حتی بالفعل بسکمک محروم می سازد و به نوعی بی حافظگی تاریخی، خمودگی اجتماعی، یأس، نومیدی و خودکم بینی را در میان جامعه دامن خواهد زد.

وی افزود: در واقع پاسداری از فرهنگ ملی و کوشش در جهت شناخت و معرفی چهره های شاخص علمی و مذهبی، عمده ترین وظیفه فرهنگ پروردگان ایران زمین به ویژه مردمان فرهیخته خراسان جنوبی است و بی شک معرفی این چهره های ماندگار، رسالت عظیم و مسئولیتی خطیر است.

این دکترای تاریخ با بیان اینکه یکی از برنامه هایی که در رشد فکری و تربیتی انسان مؤثر است، شناخت چهره های علمی و فرهنگی است، یادآور شد: به هر نسبت که انسان با خصوصیات اخلاقی و علمی شخصیت ها آشنا شود، به همان اندازه در صعود اخلاقی و تربیتی او مؤثر است.