این دو برند، 30 سال شیره مردم را کشیدند - مجله هاستفا

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

به گزارش خبرنگاران، ایران در ادامه نوشت: اینجا سه راه امین حضور است؛ بورس لوازم خانگی تهران. جایی که این روزها با نزدیک شدن به انتها سال و بالا رفتن تقاضای نونوار کردن وسایل خانه و جشن عروسی و... باید شلوغتر از روزهای قبل باشد. خیلی از جوان های دیروز و امروز خاطراتی از اینجا دارند؛ بازاری که برای جفت و جور کردن جهیزیه حتماً سری هم به آن زده اند. اما این روزها خیلی ها انگار فقط برای قیمت دریافت به امین حضور می آیند. خیلی ها می گویند یکی از دلایل پایین آمدن آمار ازدواج همین گرانی هاست. حاج حمید یکی از آنهاست؛ کاسب قدیمی امین حضور که 38 سال در همین بازار فعالیت نموده و حالا هم دل پری دارد: تا دوسال قبل هر روز 10 قلم جنس فاکتور می کردیم اما این روزها که باید جای سوزن انداختن نباشد، هر ماه دو فاکتور بیشتر نمی نویسم. تا دو سال قبل مشتری این جنس را می خرید 4 میلیون، 2 میلیون تومان نقد می داد بقیه را هم ماه بعد اما الان همین جنس شده 11 میلیون اما مشتری هنوز هم قدرت پرداخت 2 میلیون تومان قبل را دارد.

حاج حمید اشاره ای هم به تقلب در بازار لوازم خانگی می نماید و با دست محکم به در یک یخچال فریزر می کوبد و می گوید: مشتری حاضر نیست این جنس ایرانی را که کارکرد آن کمتر از نمونه کره ای نیست بخرد اما همین یخچال فریزر را با مارک تقلبی با چندین برابر قیمت می خرد. باور کنید در کمتر از یک دقیقه مارک یخچال ایرانی را برمی دارند و مارک کره ای را طوری کار می گذارند که خود من هم تشخیص نمی دهم. فکر نکنی کارگاه دارند، نه همین جا پشت وانت ردیف می نمایند و یک کارتن مارک کره ای 35 هزار تومانی هم می کشند رویش و تمام. حالا من که صادقانه می گویم این جنس ایرانی است و اتفاقاً جنس خیلی خوبی هم هست، با 11 میلیون فروش نمی رود، چهار قدم آن طرف تر همین جنس را به نام کره ای با 22 میلیون تومان مثل آب خوردن می خرند. من با افتخار جنس ایرانی می فروشم. دو برند کره ای که هفته قبل از ایران رفتند 30 سال شیره مردم را کشیدند. این دو شرکت هر کاری که خواستند کردند و جنس شان را با هر قیمتی که دل شان خواست فروختند اما وقتی تحریم ها پیش آمد و دیدند به تنگنا افتاده ایم، گفتند خداحافظ. آنقدر از بازار ایران سود برده اند که برای هفت جد و آباءشان بس است. من خبر موثق دارم که شرکت واسطه ایرانی برای هر قلم جنس این دو شرکت بین یک و نیم تا دو میلیون تومان سود می گرفت حالا سود شرکت کره ای بماند.

جنس بانه ای هم از آن چیزهایی است که در امین حضور از زبان خیلی از مغازه دارها می شنوم. اجناسی که به شکل قاچاق و با کولبری از مرزها وارد می شود و قیمت شان کمتر از قیمت های شرکتی است. اما اصل یا قلابی بودن این اجناس سؤالی است که خیلی از مشتری ها از مغازه دارها می پرسند و معمولاً هم جواب درست و درمانی نمی گیرند. سعید اما نظر متفاوتی نسبت به جنس های بانه ای دارد: خیلی از این ها جنس های بی کیفیت چینی هستند که با برند کره ای فروخته می شود و خیلی ها از جمله خواهر خودم که چند وقت پیش سرش کلاه رفت، با مشکل روبرو می شوند. خواهرم یک دستگاه لباسشویی را که قیمت مارک واقعی آن 11 میلیون تومان است خرید 6 میلیون بعد که این لباسشویی دیدم و توی اینترنت هم نام و نشانش را جست و جو کردم، فهمیدم چینی است.

این فروشنده باسابقه می گوید: البته جنس بانه ای اصل را خود ما از آدم های مورد اعتماد می خریم و این طور نیست که بگویم هرچیزی از بانه می آید تقلبی است اما خب بازار بی در و پیکری است و حساب و کتاب که ندارد. خود بچه های بانه می گویند کولبر نمی تواند سایدبای ساید به آن بزرگی را کول بگیرد و از آن طرف کوهستان بیاورد این طرف. این ها قاچاقی و با کامیون و تریلی وارد می شوند و به اسم جنس بانه ای به فروش می فرایند.

مرد با وسواس لباسشویی و فریزر را نگاه می نماید و دخترش هم با دقت به حرف های فروشنده گوش می دهد تا از واقعی بودن مارک و قابلیت های آن مطمئن شود. مادر هم روی جایگاه نشسته و گاهی همسر و گاهی دخترش را نگاه می نماید. مرد کارمند بازنشسته است و با وام 50 میلیونی و سنوات بازنشستگی به امین حضور آمده تا جهیزیه دخترش را جفت و جور کند. می گوید برای حفظ آبرو تا خرخره توی قرض و قوله رفته ام: شرایط برای کسانی که دختر دم بخت دارند خیلی سخت شده. متأسفانه چشم و هم چشمی هم زیاد شده و همه توقع دارند جهیزیه یکسره برند خارجی باشد. من خودم هوادار جنس ایرانی هستم و سال هاست که در خانه ام از یخچال فریزر و لباسشویی ایرانی استفاده می کنم خیلی هم راضی ام. می دانم که خرید لوازم ایرانی چقدر به رونق فراوری یاری می نماید اما نسل امروزی دنبال برند خارجی است. من یک پدرم و می خواهم دخترم سربلند به خانه بخت برود اما می دانم خیلی از پدرها با حقوق بازنشستگی توان خرید چنین جهیزیه ای را ندارند و خیلی از دخترهای آنها هم به همین دلیل تن به ازدواج نمی دهند چون دوست ندارند باری بر دوش خانواده باشند.

دم در یکی از پاساژهای قدیمی امین حضور که مقصد خیلی از خانواده ها برای خرید جهیزیه است، چند کامیون مشغول خالی کردن ساید و لباسشویی هستند. کارتن ها نشان می دهد اجناس مربوط به یکی از شرکت های کره ای است اما چند مشتری با تردید به آنها نگاه می نمایند و چند بار از صاحب مغازه می پرسند واقعاً این جنس اصل است؟ حجت یکی از قدیمی های پاساژ برخلاف خیلی از هم صنفی هایش معتقد است جنس کره ای خیلی بهتر از جنس ایرانی است و همه اجناس او هم اصل هستند. راستش را بخواهید با توضیحاتی که از چند فروشنده شنیده ام حالا من هم به کل ماجرا تردید دارم.

با این همه او هم از کم شدن مشتری می نالد و با نشان دادن یک بسته فاکتور می گوید: دو سال است که از همین بسته استفاده می کنم و هنوز تمام نشده. اصل فروش ما مثلاً این روزهاست. معمولاً خیلی از خانواده ها آخر سال لوازم خانگی برقی شان را نو می کردند ولی این یکی دو سال ترجیح می دهند که از همان لوازم قدیمی استفاده نمایند یا اینکه به تعمیر رو آورده اند. به هرحال هم قیمت بالا رفته هم قدرت خرید کم شده. به یکی از یخچال های 5 فوت گوشه مغازه اش اشاره می نماید و می گوید قیمت موتور این یخچال که باید تعویض شود، 950 هزار تومان است و خود یخچال هم یک میلیون و 700 هزار تومان. با این همه کسی حاضر نیست بخرد.

او درباره خریداران می گوید: این هایی که می بینی برای خرید اینجا می آیند از طبقه متوسط جامعه هستند. پولدارها معمولاً تماس می گیرند و بهترین مارک را با هر قیمتی که بگوییم سفارش می دهند و ماهم برایشان می فرستیم. خیلی هایی که اینجا می چرخند دنبال کیفیت نیستند و قیمت برایشان در اولویت است. درواقع فقط می خواهند چیزی بخرند که با آن حفظ آبرو نموده باشند. امروز برای تهیه جهیزیه کامل عروس باید 300 میلیون تومان هزینه کنی و خب طبیعی است که خیلی ها توان چنین مبلغی را ندارند.

در میان مشتری ها هنوز هم کسانی پیدا می شوند که از کودکی برای دخترشان تکه تکه جهیزیه جمع می نمایند. آنها همان کسانی هستند که معتقدند باید از حالا به فکر آینده بود. بماند که وقتی دخترشان به سن ازدواج رسید معلوم نیست همان برند و مدل و رنگ را بپسندد یا نه؟ گاهی اتفاق دیگری می افتد؛ طرف برای دخترش یکی از همان کارتن های قلابی را به عنوان برند روز می خرد و چند سال دیگر موقع باز کردن وسایل عروس خانم، حتی اگر متوجه ماجرا شوند هم دیگر دست شان به دامان کسی نمی رسد. خلاصه که آشفته بازاری است و با خودم فکر می کنم بخش مهمی از این آشفتگی برمی شود به شیفتگی در برابر برند خارجی و بی اعتمادی به جنس ایرانی. اگر بتوانیم همین یک قلم را درست کنیم آن وقت سایدبای ساید 11 میلیونی را 22 میلیون تومان نمی خریم. اصلاً می توانید کار دیگری کنید؛ بعد از خرید جنس ایرانی به بچه های امین حضور بگویید یک مارک قشنگ خارجی و چشم درآر برای تان بچسبانند. لااقل این طوری 11 میلیون تومان توی جیب تان می ماند.