گوشی هوشمند و خطرات حواس پرتی والدین

به گزارش مجله هاستفا، هنگامی که صحبت از توسعه و رشد بچه ها می شود، والدین باید بیشتر نگران زمان اختصاصی خود در استفاده از صفحات نمایشی باشند در مقابل استفاده بچه ها از ابزار هوشمند.

گوشی هوشمند و خطرات حواس پرتی والدین

خبرنگاران| هنگامی که صحبت از توسعه و رشد بچه ها می شود، والدین باید بیشتر نگران زمان اختصاصی خود در استفاده از صفحات نمایش در مقابل و پیش روی بچه ها باشند.

در حال حاضر گوشی های هوشمند حاوی پیامد های بسیاری هستند - تصادفات دلخراش، اختلالات خواب، از دست رفتن همدلی ها، ایجاد مسائل در روابط، عدم توجه به روابط، فهرستی از مسائل دیگری که استفاده از گوشی های هوشمند ایجاد شده اند.

تحقیقات در حال ظهور نشان می دهند که مشکل کلیدی همچنان هم کم اهمیت به نظر می رسد. این مسئله شامل توسعه شخصیت بچه ها می شود، اما احتمالا چیزی نیست که شما فکرش را می کنید. بیشتر به جای وسواس در استفاده بچه ها از صفحات نمایشی، باید نگران استفاده های طولانی و پیوسته خودتان از این ابزار های هوشمند باشید.

بله، والدین امروزه بیش از هر زمان دیگری با فرزندان شان ارتباطی نزدیک و چهره به چهره دارند. با وجود افزایش قابل ملاحظه کارمندان زن در فضای کار، مادران همچنان زمان بیشتری را صرف مراقبت از فرزندان خود می کنند در مقایسه با مادران دهه 1960 میلادی. اما تعامل میان والدین و فرزندان از لحاظ کیفی کمتر شده است. والدین به طور مداوم در کنار فرزندان شان حضور دارند، اما از لحاظ احساسی و عاطفی ارتباط کمتری دارند. این روز ها فرزندانم به شوخی به من می گویند اگر 25 سال پیش گوشی های هوشمند در دسترسم بودند، مطمئنا از عواقب این مسئله جان سالم به در نمی بردند.

استدلال ها نشان می دهند استفاده از گوشی های هوشمند و صفحات نمایشی اگرچه مسائل والدین را کم کرده است، اما خطرات مستقیم این ابزار ها برای بچه ها کاهش نیافته است: شواهد حاکی از آن است که گونه های متفاوت این صفحات نمایشی (به ویژه تصاویر خشن و ناراحت کننده) به مغز آن ها آسیب جدی وارد می کند. بچه ها پیش دبستانی امروزه بیش از چهار ساعت در روز را صرف استفاده از ابزار های هوشمند می کنند؛ و از سال 1940، متوسط سن استفاده از صفحات نمایشی به طور منظم از چهار سال به چهار ماه کاهش یافته است.

برخی از بازی های تعاملی جدید نصب شده بر روی گوشی هوشمند ممکن است نسبت به تماشای تلویزیون (یا یوتیوب) خوشایند تر باشد، در نتیجه آن ممکن است رفتار های طبیعی بازی ها را تقلید کنند. البته که تعدادی از رفتار های صحیح نیز در ذهن بچه ها توسط تماشای این برنامه ها صورت می گیرد. اگرچه، هیچکس فرصت های بزرگی که توسط صفحات هوشمند در مقابل بچه ها قرار می گیرد را منکر نمی شود، اما زمان صرف شده در استفاده از این ابزار ها می تواند فرصت جستجوی فعالانه در دنیا اطراف و ارتباط با انسان ها را از آن ها بگیرد.

با این حال به جای بحث در مورد زمان مواجهه بچه ها در استفاده از ابزار های هوشمند، به طور شگفت انگیزی باید درباره توجه کمتر والدین هنگام استفاده از صفحات نمایشی صحبت کنیم، اکنون کارشناس تکنولوژی لیندا استون (Linda Stone) استدلال کرده، این شرایط ممکن است به ما آسیبی نرساند؛ اما مطمئنا به فرزندان ما آسیب می رساند. سبک جدید تعامل والدین با فرزندان یک سیستم ارتباط عاطفی قدیمی را دچار اختلال کرده است، که مشخصه آن واکنش های ارتباطی است، و اساس یادگیری را تشکیل می دهد. ما اکنون در قلمرو ناشناخته ها قرار داریم.

کارشناسان نام های متفاوتی برای سیستم ارتباطی بین بچه ها و بزرگسالان تعریف کرده اند که ساختار اصلی مغز را تشکیل می دهند. Jack P. Shonkoff پزشک متخصص اطفال و مدیر مرکز هاروارد توسعه شخصیت بچه ها، این سبک را خدمت و بازگشت ارتباط می نامد؛ روانشناسان Kathy Hirsh-Pasek و Roberta Michnick Golinkoff این را مکالمه دیالوگی توصیف می کنند. الگو های والدین در طول تعامل با نوزادان و بچه ها نو پا با گرامری ساده، جذاب و پر هیجان شروع می شود. تصور کنید چنین مکالمه ای بین افراد بالغ بسیار بی رغبت تر در مقایسه با نوزادان و بچه ها نوپا صورت می گیرد.

بنا براین یک مشکل زمانی رخ می دهد که سیستم احساسی بچه ها در حال رشد در زمان یادگیری دچار آسیب هایی می شود - برای مثال، بررسی کوتاه و سریع اینستاگرام. هرفردی که در معرض آسیب های ناشی از گوشی های هوشمند قرار بگیرد ممکن است همه ابعاد فاجعه بار این پدیده را تجربه کند. یک اقتصاد دان که به دنبال هزینه پیامد های این اختلالات بود نتیجه حاصل چنین سناریویی را فرایندی رو به افزایش پیش بینی کرده است. این یافته ها خطرات فیزیکی ناشی از کم توجهی و حواس پرتی والدین را نشان داده است. اما همچنان تاثیرات آن در توسعه روابط شناختی بچه ها نیازمند بررسی بیشتری می باشد. Hirsh-Pasek گفت: در حقیقت بچه ها نو پا نمی توانند در هنگام استفاده از گوشی های همراه و نگاه مداوم بزرگسالان به متن ها و تصاویر چیزی از آن ها یاد بگیرند و این مسئله را درک کنند.

در اوایل سال 2010، محققان در بوستون به صورت پنهانی شروع به بررسی طریقه مصرف خوراکی های چندین کودک در فست فود ها کردند. چهل بزرگسال همراه هر یک از بچه ها به انواع مختلف جذب استفاده از تلفن های همراه خود بودند، در این صورت تعدادی از بچه ها تقریبا به طور کامل نادیده گرفته می شدند (محققان دریافتند بازدید از تصاویر صفحات گوناگون و تایپ کردن، بیشترین استفاده در این زمینه را به خود اختصاص داده است در مقایسه با برقراری تماس تلفنی). نا امید کننده است که تعدادی از بچه ها شروع به ارائه پیشنهاد هایی برای جلب توجه می کردند، اما غالبا نادیده گرفته می شدند. یک مطالعه اجرا شده بر روی 225 مادر و فرزند (تقریبا 6 ساله) نشان می داد حدودا یک چهارم مادران به طور متوسط از تلفن های همراه خود در حین تعاملات کلامی و غیر کلامی با فرزندان شان استفاده می کنند.

با این حال یک آزمایش دقیق طراحی شده در منطقه فیلادلفیا توسط Hirsh-Pasek، Golinkoff و Temples Jessa Reed اثرات استفاده از تلفن همراه والدین را در یادگیری زبان بچه ها مورد بررسی قرار داد. سی و هشت مادر به همراه فرزندان 2 ساله شان به یک اتاق منتقل شدند. از مادران در خواست شد دو کلمه جدید به فرزندان خود آموزش دهند، پس از دقایقی محققان با آن ها در حین آموزش تماس گرفتند. هنگامی که مادران با یک تماس تلفنی تعامل را متوقف کردند، بچه ها نیز کلمات را فرا نگرفتند، اما تعدادی از مادران به تماس تلفنی پاسخ ندادند، و در این صورت بچه ها به خوبی قادر به تکرار کلمات آموزشی بودند. در این مطالعه هفت مادر از تجزیه و تحلیل ها حذف شدند؛ زیرا آن ها به تلفن خود پاسخ ندادند و به معنایی به دلیل عدم پیروی از پروتکل.

عدم توجه والدین گاه به گاه فاجعه بار نیست (حتی می تواند انعطاف پذیری ایجاد کند)، اما حواس پرتی مداوم و پیوسته داستان دیگری دارد. استفاده از گوشی های هوشمند با علائمی از اعتیاد مرتبط است: بزرگسالان هنگامی که در استفاده از گوشی های هوشمند اختلالی را شاهد باشند زود رنج تر و کج خلق می شوند، نه تنها نشانه های عاطفی را از دست می دهند بلکه در واقع اشتباهاتی را مرتکب می شوند. والدین ممکن است به سرعت از این مسئله برنجند و خشمگین شوند، در صورتی که کودک تنها در تلاش جلب توجه برای چیزی است که نیاز دارد. قطعا، جدایی خود خواسته می تواند برای هر دو طرف به طور یکسان مفید و حتی سالم باشد. اما این نوع از نادیده گرفته شدن زمانی اتفاق می افتد که یک کودک در کنار یک والد باشد، اما ارتباطی از طریق عدم پذیرش کودک کمتر از بررسی یک ایمیل ارزشمند باشد. مادر ها می گویند بچه ها باید بیرون از خانه بفرایند و بازی کنند، پدر می گوید باید نیم ساعت دیگر بر روی کارش تمرکز کند. این ها پاسخی کامل به نیاز های رقابتی زندگی بزرگسالان است. با این حال امروزه، بیشتر مراقبت ها توسط به صدا در آمدن آژیر و یا زنگ گوشی های هوشمند اداره می شود. به نظر می رسد بد ترین مدل والدین را تصور می کنیم - همیشه از لحاظ فیزیکی حضور دارند، اما استقلال درونی بچه ها را مسدود کرده اند، و تنها از لحاظ عاطفی به شیوه ظاهری وجود دارند.

رفع مشکل آسان نخواهد بود، به خصوص با توجه به تغییرات چشم گیری که در سیستم آموزشی به وجود آمده است. فرایند آموزش و پرورش برای بچه ها دوران ابتدایی به همراه درس، صحبت های پیوسته و یک طرفه معلم، کلاس ها را خسته کننده و یکنواخت می کند. در چنین شرایطی بچه ها فرصت کمی برای مصاحبه دارند.

خبر خوب این است که بچه های خردسال برای بر آورده ساختن پاسخ نیاز های شان، برای اولین بار ما را متوجه برخی تکان های دست و پا و حرکات موزون خود کرده اند. بچه ها خردسال با تلاش زیاد توجه بزرگسالان را جلب می کنند و در صورتی که در رفتار آن ها تغییری مشاهده نکنند، تلاشی مجدد را پیشه می کنند؛ تست های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است، آزمایش هایی که باید بر روی بچه ها تازه به مدرسه راه یافته صورت گیرد. مطالعات اجرا شده در پرورشگاه رومانیایی نشان می دهد دنیا محدودیت هایی دارد و حقیقت این است که دقیق نمی دانیم بچه ها هنگام نادیده گرفته شدن چه میزان آسیب می بینند و رنج می برند.

اگرچه، امروزه بزرگسالان نیز ازتسهیلات فعلی رنج می برند. بسیاری از آن ها زندگی روزانه خود را به صورت فرضی در دنیای مجازی دنبال می کنند و همیشه در حال کار کردن هستند. این روز ها پدر و مادر ممکن است بیشتر از هر فرد دیگری به استفاده از ابزار هوشمند نیاز داشته باشند، فضایی در دسترس که برای سفارش های آنلاین همیشه در دسترس هستند.

با توجه به شرایط، تمرکز بر روی آشفتگی ها و اضطراب ها در استفاده بچه ها از ابزار های هوشمند در مقایسه با استفاده خود والدین، مطمئنا کاری آسان تر خواهد بود. این تمایل را به خوبی درک می کنم. برای نمونه من به عنوان عضوی از خانواده اضافه وزن دارم، و حتی به طور متوسط در مقایسه با فرزندم کالری بیشتری روزانه دریافت می کنم. در حال حاضر برای او برنامه رژیم غذایی اتخاذ کرده ام، اما برای خود هیچ برنامه ای در نظر نگرفته ام. از لحاظ روانشناختی، این یک مورد کلاسیک طرح ریزی شده است - جابجایی دفاعی از شکست های خود بر روی دیگران بی فایده خواهد بود. در جایی که نیاز است استفاده از صفحات نمایشی را کاهش دهید، در ابتدا باید برای خود برنامه ای ایده آل را در نظر بگیرید.

برخی از روانشناسان اسم این پدیده را technoference گذاشته اند، والدین باید از فشار کاری بر روی خود بکاهند، کمی استراحت کنند و در کنار فرزندانشان حضور عاطفی و فیزیکی داشته باشند. اما زمانی را که در کنار فرزند خود سپری می کنید، بهتر است آن گوشی لعنتی را کنار بگذارید.

منبع: theatlantic

ترجمه: وب سایت خبرنگاران

نماشو: شبکه تبلیغاتی نماشو | آگهی رایگان، رپورتاژ خبری، ثبت آگهی رایگان، آگهی رایگان اینترنتی، رپورتاژ رایگان

منبع: فرادید
انتشار: 20 مرداد 1400 بروزرسانی: 20 مرداد 1400 گردآورنده: host-fa.ir شناسه مطلب: 7793

به "گوشی هوشمند و خطرات حواس پرتی والدین" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "گوشی هوشمند و خطرات حواس پرتی والدین"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید