فیلم میناری؛ رویای آمریکایی از چشم آسیایی - مجله هاستفا

داستان فیلم میناری روایتی است نیمه زندگی نامه ای برگرفته از زندگی شخصی لی ایزاک چانگ و روزهای کودکی او در یک خانواده که از کره جنوبی به آمریکا مهاجرت می نمایند. این خانواده که در سال های ابتدایی مهاجرت زندگی فقیرانه ای را با کار کردن در مرغداری می گذرانند در ادامه با تصمیم شخصی پدر خانواده برای امتحان کردن شانس شان در کشاورزی به یکی از مناطق روستایی ایالت آرکانزاس مهاجرت می نمایند.

تنش های ناشی از این جابه جایی چه در سطح بیرونی و چه در سطح درونی خانواده پیکر اصلی روایت فیلم سینمایی میناری را تشکیل می دهد؛ اثری که قصه خود، شخصیت پردازی ها و روابط عاطفی میان افراد را به آرامی روایت می نماید اما به تدریج تاثیر عمیقی بر مخاطبش می گذارد.

• فیلم یک شب در میامی؛ جنبش سیاهان در شبی تاریخی

لی ایزاک چانگ فیلم نامه نویس، کارگردان و تهیه نماینده آمریکایی که این اثر سینمایی را جلوی دوربین برده یک آسیایی-آمریکایی است که از سال 2007 فعالیت سینمایی اش را شروع نموده است. او پیش از میناری سه فیلم بلند داستانی و یک فیلم مستند کارگردانی نموده و پس از این اثر هم برنامه ساخت فیلم جدیدش را پیش می برد. فیلم های چانگ پیش از کارگردانی میناری آثاری کم هزینه بوده که به شکل مستقل تهیه شده اند و چانگ علاوه بر کارگردانی و فیلم نامه نویسی، تدوین و فیلم برداری آن ها را هم برعهده داشته است. گرچه آثار قبلی او از نظر تجاری موفقیت خاصی به دست نیاوردند اما بعضا با تحسین منتقدان همراه بودند و در بسیاری از جشنواره های معتبر بین المللی نیز به نمایش درآمدند.

از تفاوت های عمده میناری با دیگر آثار چانگ باید به حضور شرکت ای 24 (A24) که یک شرکت فعال و خوش نام آمریکایی در حوزه سرگرمی است به عنوان توزیع نماینده این اثر اشاره نمود؛ این شرکت توزیع بسیاری از فیلم های مستقل برجسته در سال های اخیر را برعهده داشته است.

میناری یکی از فیلم های تحسین شده سال 2020 بود و هنگام اکرانش در جشنواره فیلم ساندنس از همان ابتدا به عنوان یکی از آثار شاخص این سال میلادی معرفی گردید.

در میان 14 نقدی که در وبسایت متاکریتیک درباره این فیلم جمع آوری شده هر 14 نقد مثبت بوده و این نقدها در مجموع نمره متای 88 را برای این اثر سینمایی ایجاد نموده اند.

همچنین هر 73 نقد گردآوری شده در وبسایت راتن تومیتوز نیز مثبت بوده و نشان می دهد 100 درصد منتقدان انگلیسی زبان فیلم را پسندیده اند.

منتقدان میناری را اثری با حال و هوای گرم و صمیمی ارزیابی نموده اند که تاثیرگذاری اش تدریجی و آهسته است اما در نهایت مخاطب را عمیقا درگیر می نماید. داستان فیلم نیز به دلیل پرداختن به تجربه مهاجران آسیایی-آمریکایی و همچنین پرهیز از رویکرد کلیشه ای و بیش از حد ملودراماتیک تحسین شده است.

در ادامه به آنالیز تعدادی از نقدهایی می پردازیم که درباره فیلم سینمایی میناری نوشته شده اند.

گزیده نقدهای فیلم میناری

ایندی وایر / دیوید ارلیخ

امتیاز: 100 از 100

میناری فیلم نیمه زندگی نامه ای لی ایزاک چانگ یک داستان بدیع درباره جذب و ادغام است که به روشنی در خاطر بینندگانش باقی می ماند؛ داستان ادغام یک خانواده در یک کشور و همچنین داستان یک مرد که در خانواده اش ادغام می گردد.

جاکوب یی (با بازی استیون یئون) و همسرش مونیکا (با بازی هان یه-ری بازیگر فیلم مه دریا) با هم در دهه 1970 از کره جنوبی به آمریکا مهاجرت نموده اند. پس از یک دهه زندگی فقیرانه به وسیله کار در مرغداری در کالیفرنیا، آن ها به آرکانزاس می فرایند تا در تریلری زندگی نمایند که جاکوب برای خانواده خریده است.

هنگامی که جاکوب به زمین 5 هکتاری آشفته اش می رسد، بدون آنکه کوچکترین خبری از ورشکست شدن آخرین کشاورزی داشته باشد که ساکن این زمین بوده احساس شادی می نماید؛ احساس مردی که می خواهد بالاخره در خاک یک کشور خارجی ریشه بدواند.

درام مهاجرتی لی ایزاک چانگ لطیف و در عین حال قدرتمند است؛ آنقدر قدرتمند که طنین آن در گوش نسل های آینده نیز خواهد پیچید. این اثر سینمایی نوعی بازخواست از رویای آمریکایی به حساب می آید. رویای آمریکایی در برابر امید قدرتمند یک خانواده که احتیاج دارد چیزی را باور کند پیش از آنکه باور و ایمان به یکدیگر را هم از دست بدهد.

ورایتی / پیتر دبروج

امتیاز: 90 از 100

لی ایزاک چانگ برای تعریف کردن داستان خود در فیلم میناری صبر زیادی نشان داد؛ او پیشتر چهار فیلم ساخت تا بالاخره نوبت این داستان برسد؛ داستانی که تازه کارها برای بیان سریعش عجله زیادی به خرج می دهند.

فیلم را نمی توان چندان داستان بلوغ و رشد یک نوجوان در نظر گرفت بلکه بیش از این یک بیان عمیقا شخصی و شاعرانه از دوران کودکی خود کارگردان است؛ نگاه و احساس او به خانواده مهاجرش که کوشش می کردند در یک شهر کوچک آرکانزاس خود را با زندگی جدیدشان هماهنگ نمایند.

میناری اثری است بالغ و پخته و از چشم انداز و روشن بینی خاصی بهره می برد که توسط چانگ به اثر تزریق شده است؛ چانگ جزییات رشد و بلوغش را به چیزی گرم تر، لطیف تر و البته جهانی تر تبدیل نموده است.

فیلم برای اولین بار در جشنواره فیلم ساندنس به نمایش درآمد و به سرعت خود را به عنوان یکی از قوی ترین آثار سال 2020 نشان داد؛ اثری که تماشاگران اغلب سفید پوستش را به خنده و گریه واداشت. فیلم از این جنبه اهمیت دارد که تجربه آسیایی آمریکایی در هالیوود به شکل گسترده ای غایب بوده و دست گذاشتن روی این موضوع کمتربیان شده که واکنش هایی چون اشک ریختن، خندیدن و تشویق ایستاده تماشاگران در جشنواره را برانگیخت نشان می دهد که مخاطب آثار هنری چقدر صادقانه می توانند با این درام خانوادگی دوزبانه ارتباط برقرار نمایند.

سه فیلم داستانی قبلی چانگ چندان جنبه تجاری نداشتند. اولین اثرش که در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد وقتی برای یک هفته در یک سالن از سینماهای آمریکا اکران شد کمتر از 1000 دلار فروخت. دو فیلم بعدی او در جشنواره های گوناگون نمایش داده شدند اما در سینماها اکران نشدند. به این ترتیب ورود میناری به جشنواره ساندنس به همراه یک توزیع نماینده برای فیلم، یک معجزه شادی آور برای کارگردانی به حساب می آید که کوشش نموده همیشه به دیدگاهش وفادار باقی بماند و البته خبر خوبی هم برای تماشاگران است.

میان ما بویژه اگر مجبور شده باشیم از جایی به جای دیگر نقل مکان کنیم چه کسی تا به حال تا اندازه ای در سال های ابتدایی احساس غریبه بودن ننموده است؟ در فیلم میناری که نوعی چارچوب بندی مجدد رویای آمریکایی از لنزی کره ای است، جاکوب یی از طرف خانواده اش تصمیم می گیرد که با رفتن به آرکانزاس شانس بهتری برای ارتقای زندگی خود دارند. او می خواهد کار در مرغداری را رها کند و با توجه به ارزان تر بودن زمین در آرکانزاس خیال دارد یک زمین کشاورزی داشته باشد که در آن به شکل اختصاصی به کشت گیاهان و میوه های کره ای بپردازد. میناری نشان می دهد که چطور چند نسل قبل از این، پدر یک خانواده می توانست کل زندگی خانواده را بردارد و آن ها را مجبور به نقل مکان کند فقط به این دلیل که خودش چنین خواسته ای داشت و بس.

سبک کار چانگ به نوعی است که گویا از بعضی تضادها پرهیز دارد و احتمالا به همین دلیل هم چندان شاهد تاکید روی جنبه های منفی نیستیم. برای مثال دوربین چانگ هرگز دیوید یا خواهر کمی عظیمترش را در مدرسه محل سکونت جدیدش دنبال نمی نماید و نزدیک ترین چیزی که می گردد اسمش را گذاشت اذیت و آزار محدود به چند سوال است که با لحن نسبتا بی احساسی از طرف چند بچه در کلیسا از آن ها پرسیده می گردد.

اما با این وجود نوعی لطافت در فیلم میناری یافت می گردد که کل اثر را تازه و طراوت بخش می نماید.

گاردین / بنجامین لی

امتیاز: 80 از 100

میناری پنجمین فیلم لی ایزاک چانگ از کودکی کارگردان به عنوان سرچشمه الهام بهره گرفته و داستانی را تعریف می نماید که گرچه جزییات خاص خود را دارد اما از نظر احساسات عام و جهانی است.

فیلم داستان خود را با ظرافت بیان می نماید و مخاطب را به آرامی درگیر جریان روزمره زندگی این خانواده می سازد بی آنکه در نمایش این زندگی از ساختار دراماتیک سنتی استفاده کند.

چانگ روی چیزهای کوچک تمرکز دارد و در این لحظات است که روح زندگی در میناری واقعا دمیده می گردد. لحظاتی که بچه ها هواپیمای کاغذی می سازند که رویش نوشته دعوا نکنید در حالی که والدین شان نزاع می نمایند یا هنگامی که مادر مونیکا از کره جنوبی به آمریکا می رسد و همراه خود کیسه های غول پیکر پودر فلفل و ماهی کولی آورده است. می گردد گفت در قلب این لحظات با چیزی طرفیم که باید اسمش را گذاشت اصالت؛ لحظاتی که همیشه باورشان می کنیم و می پذیریم شان.

یکی از ترس های اخیر من در مواجهه با فیلم های مستقل هنری مدل استفاده از موسیقی است؛ این فیلم ها به شکلی اساسی بر موسیقی تکیه می نمایند و گاهی اوقات منحصرا قصد دارند احساساتی را که کمبودش در خود فیلم حس می گردد به وسیله موسیقی به مخاطب القا نمایند.

در فیلم میناری موسیقی با پیشرفت فرایند فیلم غلظت بیشتری می یابد اما اینطور نیست که در خلا کار کند و با فیلم همراه نباشد. در این فیلم موسیقی قصه را غنی تر نموده و به آن عمق بیشتری می بخشد و هنگامی که به بخش پایانی فیلم می رسیم ناگهان پرطمطراقی موسیقی با آنچه روی پرده می بینیم تناسب می یابد.

نمی گردد گفت عمده بخش های فیلم بهره چندانی از احساسات نبرده اند؛ در واقع ماجرا صرفا این است که با داستانی آرام طرفیم که در لحظاتی به نجواکردن شباهت می یابد. فیلم دارای بافتی غنی و در عین حال از نظر احساسی کنترل شده است. هنگام تماشایش هر لحظه مجذوب آن بودم اما در 15 دقیقه آخر که تراژدی رخ داد ناگهان دریافتم که تا چه میزان به شخصیت ها وابسته شده ام و چانگ چقدر هوشمندانه و مبتکرانه به آرامی بی آنکه بفهمیم ما را با فیلم درگیر نموده است.

هالیوود ریپورتر / تاد مک کارتی

امتیاز: 80 از 100

اغلب داستان های مربوط به مهاجرت از یک دیدگاه کلی به هم شباهت دارند گرچه در جزییات متفاوت اند؛ میناری هم از همین قاعده پیروی می نماید.

فیلم نگاهی نادر و کمیاب به خانواده ای کره ای دارد که کوشش می نمایند با محیط وفق یابند؛ این اثر زندگی نامه ای هوشمندانه و همراه با شوخ طبعی ساخته شده؛ فیلم در نمایش فشاری که جدال های خانوادگی بر افراد عظیمسال خانواده وارد می نماید نیز جسورانه عمل نموده.

سه فیلم قبلی داستانی لی ایزاک چانگ گرایش هایی به شوخ طبعی و کمی شادی را از خود نشان داده بودند؛ هر دوی این گرایش ها در این فیلم به کار آمده است. میناری یک فیلم فروتن و ساده اما بسیار انسانی و ملموس است؛ اثری که نسبت به اکثریت غالب آثار روشنفکرانه یا پرخشونت این روزها جایگاهی متمایز را به خود اختصاص داده است.

اسلنت / پت براون

امتیاز: 63 از 100

این روزها یک فیلم استودیویی در هالیوود درباره یک خانواده آسیایی که قصد سکنی گزیدن در جنوب آمریکا در دهه 1980 را داشته باشند قطعا به سمت ملودرام، تاکید روی شرارت نژادپرستی و نمایش غم انگیز تعصبات بی رحمانه در راستای آماده کردن مخاطب برای اقداماتی که قرار است قهرمان از خود نشان دهد، حرکت می نماید.

اما فیلم میناری ساخته لی ایزاک چانگ که براساس کودکی خود این کارگردان زاده کلرادو نوشته شده و داستان خانواده مهاجر کره ای او و ساکن شدنشان در آرکانزاس را بیان می نماید، علاقه ای به این نوع عظیم نمایی های دراماتیک ندارد.

البته با وجود عدم علاقه فیلم به این اغراق ها، باور مشهود فیلم به تفسیری لیبرال از مفهوم رویای آمریکایی باعث می گردد فیلم چه از نظر دراماتیک و چه از نظر ایدئولوژیک در حریم امن صنعت سینمای آمریکا باقی بماند.

شخصیتی که قرار است در این فیلم نقش کودکی های خود کارگردان را بازی کند دیوید است؛ یک پسر 7 ساله با بیماری قلبی که پدرش جاکوب خانواده شان را به مناطق روستایی آرکانزاس آورده تا رویای تبدیل شدن به یک کشاورز خودساخته را دنبال کند. ظاهرا جزییات این برنامه پدر خانواده، با اعضای دیگر به اشتراک گذاشته نشده چرا که مونیکا مادر خانواده با دیدن خانه پیش ساخته در زمین خالی که قرار است در آن زندگی نمایند و همچنین با شنیدن این ادعای جاکوب که قرار است یک باغ عظیم روبروی خانه ایجاد نمایند، حسابی شگفت زده می گردد.

شاید درخشان ترین لحظات فیلم میناری آن لحظاتی باشد که جاکوب با وجود همه توانایی هایش در برابر چیزهایی قرار می گیرد که نه می تواند تغییرشان دهد و نه می تواند دستکاری شان کند: چیزهایی مثل کمبود آب، اصول مالی بازارهای محلی محصولات کره ای یا احساسات همسرش که خود را ناامید و خیانت شده می یابد.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای گردشگری و تجاری و آموزشی | مجری مستقیم و کارگزار سفرهای بین المللی خارجی