شعر شفیعی کدکنی برای عصمت اسماعیلی - مجله هاستفا

بارانَکی خُرد می بارد و باز

پیشانی ابری تو

آید به یادم در آن صبحگاهانِ اندوه

آن صبحگاهان، که در شامِ میهن

بر دوشِ اندیشه باری گرانند.

هنگامۀ زندگی-مرگ

می خوانْد سوی کدامت؟

رفتی به قربانگه و بازگشتی

همچون خداوندِ نامت

آن قصّه ها و آرزوها

دَستان سرایانِ آن داستانند.

ای دخترِ شیخِ اشراق!

با عقلِ سرخت به میراث

راهِ زمستانی ما

فصلِ عبورِ صنوبر زِ دهلیزِ پاییز-

لغزنده و شیبناک است

آن برگ هایی که از شاخه ها اوفتادند

خود رازدارانِ آن ارغوانند.

تو ایستاده، روانی، چو شمشاد

سوی شکوهِ شکیبایی خویش

لبخندِ معصومِ پر عصمتِ دختری شاد

مصلوب بر دارِ دانایی خویش

داناییی کاندرین روزگارانِ زخمی

جمعی از آن خسته

جمعی از آن بر کرانند.

رفتی تو امّا نرفتی

تا یک تَنْ ایرانی، اینجا

بر روی سیّارۀ ما،

باقی ست

در آرزوهای خود زنده ای

آرزوهای تو جاودانند.

آن اورمزدی صداها

آن آرزوهای میهن

هرچند هرگز مجالی نیابند

و دانند

آن آرزوها

وآن نغمه ها

وآن صداها

کاندیشه را ترجمانند.

عصمت اسماعیلی، استاد زبان و ادبیات فارسی و عضو هیئت علمی دانشگاه سمنان بود. کتاب آموزش زبان فارسی به مجارستانی ها از آثار به جامانده از اوست که سر ویراستاری بخش فارسی و تالیف بخشی از متون فارسی آن را برعهده داشت. اسماعیلی در اردیبهشت ماه 99 به دلیل ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای گردشگری و تجاری و آموزشی | مجری مستقیم و کارگزار سفرهای بین المللی خارجی