ترامپ به بولتون هشدار داده لفاظی هایش را کم کند - مجله هاستفا

ترجمه متن کامل مقاله در ادامه آمده است.

مهمترین شوک برای نظم بین المللی در هفته گذشته - در میان آخرین درگیری ها در خصوص برگزیت، آزمایش موشکی کره شاقتصادی، اعتراضات در هنگ کنگ و طوفان در کارائیب - خبر عدم حضور جان بولتون در نشست ها و مذاکرات مربوط به سرانجام جنگ در افغانستان بود. جان بولتون، مشاور امنیت ملی رئیس جمهور دونالد ترامپ، از جلسه توجیهی در خصوص مذاکرات سرانجام جنگ افغانستان کنار گذاشته شد. بعد از اینکه ترامپ اوایل تابستان بولتون را علناً کنار زد، آخرین عصبانیت وی بیشتر اثبات این مهم بود که وی به عنوان مشاور امنیت ملی به وظایف خود عمل نمی کرد.

تحقیر بولتون و عدم توجه به او توسط ترامپ بیانگر مسئله مهمتری نیز می باشد: ایالات متحده امریکا دیگر قادر به رهبر دنیای نیست که زمانی ادعا می کرد توان رهبری آن را دارد. مشاور امنیت ملی، مقام مسئول در سازماندهی و ادغام کلیه مباحث مربوط به سیاست خارجی آمریکا و بخش اساسی کوشش ایالات متحده امریکا جهت رهبری دنیا در طی 70 سال گذشته بوده است. بنابراین هر نوع شکست و عدم موفقیت در نحوه کار واشنگتن می تواند باعث بی ثباتی بیشتر در سیستم بین الملل گردد.

سیستم امنیت ملی ایالات متحده امریکا پس از جنگ دنیای دوم ایجاد شد. رئیس جمهور فرانکلین روزولت، که خود را شعبده باز می نامید، کاملاً مایل به گمراه کردن و نگفتن حقایقی بود که باعث پیروزی او در جنگ می شدند و این کوشش عظیم را با تعداد معدودی از دستیاران خود انجام می داد. اما این سبک و نحوه مدیریت بسیاری از سیاستمداران را در واشنگتن - اعضای کنگره، نظامیان - نگران کرد و آنها استدلال می کردند این سبک مدیریت، روش مناسبی جهت اداره کشور بعد از جنگ نیست. بنابراین کنگره شورای امنیت ملی را در سال 1947 ایجاد نموده و نخبگان را وارد یک اتاق کرد. چند سال بعد، کاخ سفید موقعیت مشاور امنیت ملی را برای هماهنگی امورات کشور تأسیس کرد.

این سیستم در طی هفت دهه گذشته تکامل یافت، اما هدف اصلی آن ناسازگار باقی ماند: فراهم کردن زمینه های تدوین سیاست منسجم برای یک ابرقدرت مسلح هسته ای، که می توانست جایگزین بدیهه گویی باشد. چنین هدفی برقراری نظم کامل در واشنگتن را تضمین نمی کند، همانطور که جلسات شورای امنیت ملی درباره ویتنام، عراق و سایر بحران ها این موضوع را روشن ساخت. اما قانون نظم، یعنی روندی قابل پیش بینی و سخت گیر در نحوه تصمیم گیری دولت، عقلانیت را به واشنگتن و ثبات را به دنیا اعطاء خواهد نمود.

ایالات متحده امریکا در مرکز نهادهای بین المللی پس از جنگ های دنیای، از جمله ناتو، نظم اقتصادی برتون وودز و سازمان ملل قرار داشت. اما با چنین مسئولیت عظیمی، تعهد آمریکا به منظم بودن در جلسات و تصمیم گیری منطقی (پیروی از قانون نظم)، به سیاستمداران سایر کشورهای دنیا اجازه می داد کمی راحت تر بخوابند.

این واقعیت به ویژه از زمان سرانجام جنگ سرد مشهودتر بوده است هنگامی که کمتر کسی می توانست شک کند ایالات متحده امریکا قدرتمندترین کشور روی زمین است. همانطور که دنیا در هر زمان - حمله تروریسم، بحران اقتصادی و فاجعه طبیعی - به واشنگتن چشم می دوخت، مشاور امنیت ملی به واسطه ای معتبر، پلیسی حرفه ای و جوابگوی تریاژ تبدیل می شد، کسی که می دانست با چه کسی تماس گرفته، چه چیزی بخواهد و آیا ایالات متحده می تواند یاری کند یا خیر. بعضی از کشورها حتی از سیستم آمریکایی تقلید نموده اند: وجود سمت مشاور امنیت ملی در هند، انگلیس و کشورهای دیگر نوعی تقلید از سیستم سیاسی امریکا و کارآمدی سمت مشاور امنیت ملی در واشنگتن بوده است.

هفته گذشته روزنامه واشنگتن پست گزارش داد در حالی که مقام های آمریکایی آماده مذاکره با طالبان می شوند بولتون به حاشیه رانده شده است. مخالفت سرسختانه بولتون با توافق صلح طالبان، رئیس جمهوری را آزرده نموده است.

ترامپ صراحتاً نشان داده که دیدگاه های مداخله جویانه بولتون بر خواسته های انزواطلبانه وی فزونی ندارد، بخصوص در مسائل خاورمیانه. ترامپ در جلسات خصوصی به بولتون هشدار داده است که لفاظی هایش را کم کند و به یاد داشته باشد که رئیس جمهوری قول داده است تا به جنگ های خارجی سرانجام دهد.

کمتر کسی باید به بولتون ترحم کند، کسی که صرف نظر از آخرین خشم رئیس جمهور به کار خود ادامه می داد. اما همه باید نگران این باشند که سقوط او به چه معنی است. این وضعیت بی سابقه نشانگر شکستی عمیق در نحوه برخورد ایالات متحده امریکا با دنیا در طی 70 سال گذشته است. هزینه های چنین تغییری بیش از خسارت به اعتبار حرفه ای بولتون است.

شاید حتی مهمتر از آن، این مهم باشد که هم اکنون بخشی از دنیا از کنترل خارج است زیرا هیچ کس در واشنگتن کنترل امور امنیت ملی را ندارد.