ایران رتبه دهم جهانی را در ثبت آثار یونسکو دارد - مجله هاستفا

سمیع الله حسینی مکارم معاون توسعه مدیریت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در آیین جان بخشی به قهوه انوشه نوش آباد گفت:

در حال حاضر 10 اثر معنوی کشور به ثبت جهانی رسیده و 60 اثر نیز در لیست موقت سازمان یونسکو در انتظار ثبت جهانی است.

وی در پاسخ به انتقادها در زمینه اقدام بعضی کشورهای همجوار برای ثبت آیین ها و آثار ناملموس ایران در یونسکو، گفت که هر کشور درسال یک سهمیه برای ثبت اثر درسازمان یونسکو دارد و کشور ما به علت اینکه کشوری کهن و با سابقه تاریخی و آثار بی شمار تاریخی و فرهنگی است، امکان ثبت این همه آثار را یک جا ندارد.

وی اضافه نمود که کشورهای همسایه ایران که آثار تاریخی محدودی دارند از این فرصت استفاده نموده و تعدادی از آثاری که متعلق به ایران است را به نام خود ثبت نموده اند.

حسینی مکارم با اشاره به اینکه در کشورما بیش از 800 هزار اثر تاریخی وجود دارد، گفت که از این تعداد حدود 100 هزار اثر شناسایی شده و 32 هزار اثر نیز به ثبت ملی رسیده است که از میان آن ها تعداد 29 اثر ثبت جهانی شده است .

معاون سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری اعلام کرد که از سال 2004 میلادی که یونسکو میراث معنوی یا میراث ناملموس را به رسمیت شناخت، کوشش نموده ایم میراث ناملموس خود را در اولویت قرار دهیم که تا به امروز نیز 10 اثر را به ثبت جهانی رسانده ایم .

وی اضافه نمود که میراث ناملموس شاخه های متعددی دارد که از جمله آن می توان به تعزیه، نمایش های سنتی، آیین ها، آداب و رسوم، سوگواری ها، دانش های سنتی مثل طب و نجوم، قنات ها، صنعتگری سنتی و بادگیرها و موارد دیگر اشاره نمود که در ایران به تعداد زیادی یافت می گردد که منطقه فرهنگی کاشان نیز رتبههای نخست را در این زمینه دارد و باید از این ظرفیت ها به خوبی استفاده کرد.

حسینی مکارم ثبت نوروز در ایران را یکی از انتخاب های خوب پیشینیان دانست و گفت:

آنان با ثبت نوروز، زمینه ایجاد ده ها اثر فرهنگی را به وجود آوردند و نشان دادند که نوروز می تواند به عنوان دیپلماسی فرهنگی میان ملت ها عمل کند و باعث ایجاد صلح و دوستی و پیوند کشورها گردد.

وی به اهمیت ثبت غذاها، نوشیدنیها و خوردنی ها به عنوان میراث ناملموس اشاره نمود و اضافه نمود که این ابتکار و حرکتی که در شهر نوشآباد شروع شده و نوشیدنی قهوه به عنوان اثری ناملموس در حال جان بخشی است، بسیار ارزنده و قابل ستایش است و نشانه ذوق و استعداد سرشار مردمان گذشته این شهر بوده که در عزاداری ها برای کاهش آلام و در جشن ها برای شادی، عرضه می شده است.

او در سرانجام مطرح نمود که این اثر مستندسازی شده و جنبه مالی آن نیز پیگیری می گردد.