هرگز نگو هرگز، به ویژه در فوتبال! - مجله هاستفا

خبرنگاران؛ احسان محمدی- توافق حاصل شد. این جمله سه کلمه ای خیلی اوقات خیال آدم را راحت می نماید. فرقی نمی نماید بعد از یک دعوای زن و شوهری باشد یا جنگ جهانی دوم! انسان (البته بیشتر انسان ها) به تجربه هزاران سال جنگ و جدل یاد گرفته اند که هرچه زودتر به توافق برسند، هزینه کمتری می دهند.

امروز و پس از جلسه با نمایندگان ایران، کنفدراسیون فوتبال آسیا پذیرفت که تیم های ایرانی از حق میزبانی خود در دور گروهی لیگ قهرمانان استفاده نمایند. البته دو تیم استقلال و شهرخودرو هم پذیرفتند که بازی پلی آف را در خارج از خانه برگزار نمایند.

بعد از اعلام خبر اولیه و اینکه به دلیل عدم امنیت، امکان میزبانی از ایران سلب می گردد، نمایندگان تیم های ایرانی اعلام کردند کنار می کشند و هرگز نمی پذیرند در کشور سوم بازی نمایند هیجانات بالا گرفت و حتی پیشنهاد حمله به صفحه AFC هم توصیه شد، نوشتم:فارغ از اینکه موافق این ادعاها باشیم یا نه، بعید به نظر می رسد که راهکار برون رفت از این مشکل، توهین و پر خاش یا کُری خوانی باشد. خیلی از این راهکارهای ملی- محلی صرفاً مصرف داخلی دارد و برای حال آمدن جگر تجویز می گردد اما گره گشا نیست. کشور در شرایطی نیست که افکار عمومی را گرفتار حاشیه ها و رنج های تازه کرد.

فوتبال در همه این سالها یک جان پناه برای ما بوده که برای دقایقی گرانی و بیکاری و مسائل مان را با آن فراموش نموده ایم و سلب آن از طرفدارانی که بسیاری از آنها کاری با سیاست ندارند قطعاً باعث ایجاد شکاف های تازه در بدنه اجتماعی می گردد.

در چنین فضایی گرچه اصلاٌ اینا کی هستن که برای ما با تمدن 2500 ساله خط و نشون بکشن و ... لایک دارد اما مذاکره و دیپلماسی را برای این دقایق گذاشته اند. کار آنها که کت و شلوار می پوشند در همه جهان همین است.

درست وقتی سربازها به سوی هم شلیک می نمایند، دیپلمات های اتوکشیده و ادکلن زده برای منافع کشورهایشان بدون گلوله با هم می جنگند و برخلاف جبهه جنگ که یا مرگ یا پیروزی شعار است، اینجا می گردد گزینه های برد-برد را هم پیدا کرد.

اما کسانی مدام بر طبل هرگز کوبیدند. هرگز کوتاه نمی آیند. هرگز در این مورد مذاکره نمی نمایند. هرگز...

و حالا توافق حاصل شد. این توافق مثل هر توافق دیگری قطعاً مخالفانی هم دارد. درست مثل آنها که بعد از توافق هسته ای به سمت دکتر ظریف لنگه کفش پرتاب کردند و در برخی دانشگاه ها گلابی آوردند و گفتند این محصول برجام است و حالا بعد از خروج ترامپ می بینند که اتفاقاً آن توافق چنان به سود ما بود که آمریکایی ها را عصبانی کرد و ترامپ از آن خارج شد و حالا تحت فشار نهاده شده ایم.

این توافق هم حتماً مخالفانی دارد به ویژه اگر استقلال در مرحله پلی آف نتیجه نگیرد. ولی بهتر از حذف و کناره گیری نیست؟ فکر می نمایند اگر کنار بکشیم AFC نابود می گردد؟ مسابقات مشروعیت خود را از دست می دهد؟ تیمی به سود ما کناره گیری می نماید؟ یا تیم های ما چنان اسپانسرهای بزرگی دارند که AFC نگران گردد دست از حمایت اقتصادی این لیگ برمی دارند و ورشکست می گردد؟!

وقتی تیم ملی فوتبال ایران برای مسابقه مقابل بحرین و عراق نهاده شد و تعدادی از طرفداران این دو تیم به صورت هماهنگ رفتار غیرمتمدنانه ای در قبال پخش سرود ملی ایران نشان دادند گفتیم که بیش از هر زمان دیگری تنها شده ایم. آن رفتارها مثل همواره به پای عده قلیلی گذاشته شد و از اهمیت و اقتدار خودمان سخنرانی ها کردیم اما رفتار AFC در قبال حذف یا تهدید به حذف تیم های ایرانی از لیگ قهرمانان باشگاه های آسیا نشان داد تا چه اندازه لابی های قوی و صاحب نفوذی علیه ما وجود دارد.

مدتها بود ادعا می کردیم که حق ماست در کنفدراسیون فوتبال آسیا کُرسی کلیدی داشته باشیم ولی به راحتی آب خوردن روی نام تیم های ما خط قرمز کشیدند! یعنی تا این اندازه برایشان اهمیتی نداشتیم. آن رکوردهای بیشترین تماشاگر در بازی های خانگی به چشم شان نیامد و عشق طرفداران و شور و لذت فوتبال FIFA در همه شعارها و نشست هایش بر آن تاکید می نماید در این گوشه جهان خیلی اهمیتی ندارد.

اقدامات AFC یک بار دیگر نشان داد که تا چه اندازه دست مردان کت و شلوارپوش پر است و چطور می توانند با خودنویس هایشان پای هر ستاره ای را در زمین فوتبال بچینند! فارغ از اینکه حق داشته باشند یا نه، این جور وقت ها یادمان می افتد که همه فوتبال، تربیت دروازه بان و مهاجم گلزن نیست. برای فزونی در فوتبال ضروری است هم پای بازیکنان مستعد، مدیران بین المللی هم داشته باشیم. کسانی که بتوانند مثل علیرضا بیرانوند پنالتی رونالدوها را در اتاق های دربسته مهار نمایند و اجازه ندهند دروازه ایران باز گردد.

اینها مصادیق واقعی قدرت نرم هستند. بدون گلوله هم می گردد افکار عمومی یک کشور را آزار داد. به سمت تقویت خودمان برویم. بر مسند نشستن افراد ناتوان فرستادن کارت دعوت برای شکست است. چه در زمین بازی، چه در اتاق های مذاکره و البته یادمان نرود که هرگز نگوییم هرگز!

گروه ساختمانی آبان: گروه ساختمانی آبان: بازسازی ساختمان و تعمیرات جزئی و کلی و طراحی ویلا و فضای سبز و روف گاردن، طراحی الاچیق، فروش درب های ضد سرقت