مگر فقط باید از کسانی تجلیل کرد که به زحمت روی صحنه می آیند؟

به گزارش مجله هاستفا، مگر فقط باید از کسانی تجلیل کرد که خدای ناکرده درگذشته اند یا به زحمت برای تجلیل روی صحنه می آیند و باید زیر بغل شان را گرفت یا اینکه اصلاً آنقدر اینگونه بزرگداشت ها دیر برگزار می شود که از فرط بدحالی متوجه برگزاری تجلیل شان نمی شوند؟!.

مگر فقط باید از کسانی تجلیل کرد که به زحمت روی صحنه می آیند؟

به گزارش خبرنگاران، سی و سومین نشست آئین آواز به تمامی به بزرگداشت بامداد فلاحتی آوازخوان جوان اختصاص داشت. نشست اردیبهشت ماه به سبب تقارن نیمه دوم این ماه با ماه رمضان قدری زودتر از ماه های گذشته در فرهنگ سرای ارسباران برگزار گشت.

در ابتدای برنامه شهرام صارمی نوازنده کمانچه و مدیر اجرایی سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر گفت: در طول این چند هفته که کار اطلاع رسانی ویژه برنامۀ تجلیل از بامداد فلاحتی انجام شده متأسفانه برخی تلقی های غلط از سوی عده ای از دوستان هنرمند عرصه موسیقی به طرف برگزارکنندگان آئین آواز سرازیر شده است. عمدۀ این تلقی ها هم به جوان بودن بامداد برمی شود که جوان است و خدای ناکرده ممکن است این تجلیل زودهنگام خللی در ادامه راه او به وجود بیاورد و چه و چه… سوال من این است که مگر فقط باید از کسانی تجلیل کرد که خدای ناکرده درگذشته اند یا به زحمت برای تجلیل روی صحنه می آیند و باید زیر بغل شان را گرفت یا اینکه اصلاً آنقدر اینگونه بزرگداشت ها دیر برگزار می شود که از فرط بدحالی متوجه برگزاری تجلیل شان نمی شوند؟!.

او ادامه داد: خوشبختانه در بررسی علل برگزاری این بزرگداشت همه گونه علت و دلیلی دیده می شود. بامداد خواننده ای خوش صداست که راه خودش را در اجرای آواز و تصنیف یافته است و هر اثری مهر و امضای خود او را داراست. من مطمئنم با این تجلیل او ثابت قدم تر و محکم تر از قبل به راهش ادامه خواهد داد و با توجه به جایگاه خوبی که دارد گام های بعدی را بلندتر خواهد برداشت.

سید حسین فلاحتی پدر بامداد با بیان اینکه نام بامداد را جلال ذوالفنون برای او پیشنهاد کرده است، خاطرنشان کرد: از خدای بزرگ شاکرم که چنین فرزند نیکویی به من عنایت کرده و به جایگاهی در آواز رسیده که امشب هم دوستان برایش چنین مراسمی را تدارک دیده اند.

بخش بعدی نشست به صحبت های فنی و تئوریک ماه اختصاص داشت که میان بامداد فلاحتی و علی شیرازی شکل گرفت.

شیرازی از متفاوت بودن صدا، شیوه و لحن بامداد در آواز سخن گفت.

بامداد فلاحتی نیز در پاسخ این پرسش که از چه زمانی متوجه شد باید راهی متفاوت را در خوانندگی پیش بگیرد گفت: من طی سه مرحله به این دریافت رسیدم. ابتدا اینکه در یزد پرورش یافتم، یعنی جایی که نگاه مردمش به موسیقی متفاوت است. خوشبختانه حالا دیگر چند سال است که همه ملت ایران با نوحه ها و مرثیه خوانی های غنی و پرمایۀ این دیار آشنایند. من نیز از ابتدا زیر نظر پدرم که نخستین استادم نیز بوده اند در چنین جایی با خواندن آشنا شدم، خو گرفتم و تجربه کسب کردم. دومین عزیزی که مرا به متفاوت بودن تشویق کرد استادم زنده یاد دکتر حسین عمومی بود. یادش بخیر همیشه می گفت چرا بالا خواندن؟ چرا هیاهو و جیغ؟ چرا نباید بم بخوانیم؟ … و بدین گونه مرا با زیبایی هایی که از آن ها غافل مانده ایم آشنا کرد. پایان نیز استاد دیگرم زنده یاد جلال ذوالفنون به من آموزه های تکمیلی را اعطا کرد. با ایشان تمرین می کردم، سه تارنوازی را به من آموختند و روی صحنه رفتم. حدود هفت هشت سال با استاد ذوالفنون روی صحنه بودم.

پایان نیز نوبت بخش تجلیل رسید، اعطای لوح تقدیر از سوی بابک ربوخه به همراه لوح تقدیر و پیام سعید صدرائیان مدیر فرهنگسرای ارسباران به همراه سبدها و شاخه های گل و هدایایی از سوی تعدادی از حاضران و دریافت عکس های یادگاری هم از جزئیات این بخش بود.

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 25 تیر 1398 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: host-fa.ir شناسه مطلب: 126

به "مگر فقط باید از کسانی تجلیل کرد که به زحمت روی صحنه می آیند؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "مگر فقط باید از کسانی تجلیل کرد که به زحمت روی صحنه می آیند؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید