درمان اختلال بینایی با امواج فراصوت - مجله هاستفا

استفاده از امواج فراصوت در فناوری پزشکی هر روز گسترده تر می گردد. در حال حاضر از امواج فراصوت غیر از استفاده سنتی در تصویربرداری، در درمان های نوین سرطان، درمان دیابت نوع 2 و به هوش آوردن بیمارانی که به حالت اغما رفته اند، استفاده می گردد.

اکنون یک تیم تحقیقاتی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی (USC) در حال توسعه یک مدل درمانی تازه است که می تواند نورون های شبکیه را با امواج فراصوت تحریک کند

با افزایش تعداد سالمندان در سراسر دنیا، کارشناسان انتظار یک سونامی سالمندی را دارند و در رابطه با این موضوع، تعجب آور نیست که تعداد افراد دارای اختلال بینایی نیز افزایش یابد.

انتظار می رود که بسیاری از موارد دارای بیماری های تحلیل عصبی (دژنراتیو) شبکیه و انحطاط پیشرونده گیرنده های حساس به نور در شبکیه باشند. هنوز درمانی غیرتهاجمی برای این اختلال وجود ندارد، بنابراین، فناوری های تازهی که می توانند از دست دادن بینایی را بازیابی نمایند، هنوز مورد احتیاج هستند.

درمان فعلی که به وسیله چشم پزشکان استفاده می گردد، یک جراحی تهاجمی است که احتیاج به کاشت دستگاه های الکترودی درون چشم دارد؛ بنابراین این رویکرد تازه ممکن است یک راهکار غیر تهاجمی و بدون احتیاج به جراحی باشد که برای درمان آسان تر از دست رفتن بینایی به آن احتیاج داریم.

قیفا ژو استاد مهندسی زیست پزشکی و چشم پزشکی در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی می گوید: ما در حال حاضر در حال اجرا مطالعات حیوانی هستیم و سعی می کنیم از تحریک امواج فراصوت برای جایگزینی تحریک الکتریکی استفاده کنیم.

وی به همراه مارک همایون یکی از مخترعان اولین شبکیه مصنوعی دنیا موسوم به آرگوس 2 (Argus II) است که این مطالعه تازه را نیز رهبری نموده است.

این درمان به وسیله یک دستگاه فراصوت پوشیدنی ارائه می گردد که شبکیه را با اعمال فشار های مکانیکی به چشم تحریک می نماید، به طوری که نورون ها فعال می شوند و سیگنال هایی را به مغز می فرستند.

جنگشی لو از اعضای این تیم تحقیقاتی می گوید: نورون های موجود در شبکیه چشم دارای کانال های مکانیکی حساسی هستند که به تحریک مکانیکی پاسخ می دهند و زمانی که ما از امواج فراصوت برای فراوری فشار مکانیکی استفاده می کنیم، این نورون ها فعال می شوند.

محققان برای آزمایش این رویکرد، از یک موش نابینا استفاده کردند و از امواج فراصوت با فرکانس بالا برای تحریک چشم های آن بهره بردند. آن ها الگو هایی را در ناحیه خاصی از چشم اعمال کردند، اما از آنجایی که آن موش نمی توانست دانشمندان را در خصوص آنچه که می بیند مطلع کند، محققان فعالیت قشر بینایی موش را به وسیله یک آرایه الکترودی مقدار گیری کردند.

در خاتمه معین شد که این موش، تجسم هایی را که برایش پخش می شد و به چشمش می رسید را درک نموده است.

مرحله بعدی، آزمایش این روش بر روی پستانداران غیر انسانی و سپس ادغام امواج فراصوت با یک لنز تماسی پوشیدنی برای کاربرد انسانی آن است. دکتر ژو گفت: در حال حاضر ما از مبدلی استفاده می کنیم که در جلوی کره چشم موش قرار داده شده است تا سیگنال های فراصوت را به شبکیه بفرستیم، اما هدف نهایی ما ایجاد یک لنز بی سیم است.

این مطالعه در مجله BME Fronters منتشر شده است.