جانوری فنا ناپذیر حتی در الکل جوشان - مجله هاستفا

به گزارش خبرنگاران به نقل از خبرگزاری صدا و سیما، خرس های آبی جانوری سرسخت و عجیب با مقدار ای میکروسکوپی و بدن هایی چاق و سرهایی فرو رفته دارند. این موجودات را می توان هرجایی یافت و تقریبا در هر شرایطی مقاومند.

هنگامی که در آوریل سال 2019 کاوشگر بریشیت (Beresheet) به سطح ماه برخورد کرد و هزاران خرس آبی را به طور تصادفی بر روی ماه ریخت این سوال در فکر دانشمندان شکل گرفت که آیا این موجودات می توانند از چنین سقوطی جان سالم به در ببرند؟

به گزارش مجله ساینس، الخاندرا تراسپاس (Alejandra Traspas) یک اخترشیمی شناس و مارک بورچل (Mark Burchell) یک اخترفیزیک شناس از دانشگاه کنت در انگلستان برای یافتن پاسخ این سوال، آزمایشی ابداع کردند.

به 20 خرس آبی که در این آزمایش مورد استفاده قرار گرفتند آب معدنی و خزه داده شد و سپس به مدت 48 ساعت آن ها را منجمد کردند تا وارد شرایطی به نام tun شوند. در این حالت متابولیسم آن ها به 0.1 درصد از حالت طبیعی می رسد.

سپس هر بار دو تا چهار عدد از این موجودات را درون گلوله پلاستیکی خالی قرار دادند. دانشمندان از یک تپانچه گازی سبک دو بخشی برای پرتاب این گلوله ها استقاده کردند، این وسیله یکی از تجهیزات در آزمایشات فیزیکی است که سرعت دهانه آن (سرعت خروج گلوله) از هر اسلحه سنتی دیگری بیشتر است.

نتایج منتشر شده در مجله Astrobiology نشان می دهد که خرس های آبی می توانند فشاری تا 900 متر بر ثانیه را تحمل نمایند و از فشار برخورد تا 1.14 گیگاپاسکال جان سالم به در ببرند. البته فشار بالای 901 متر بر ثانیه باعث از بین رفتن آن ها شد.

این نتایج نشان می دهد که احتمال کمی وجود دارد که این موجودات در برخورد کاوشگر با ماه زنده مانده باشند و دانشمندان هم تاکید می نمایند که زنده نماندند، زیرا دانشمندان معتقدند این کاوشگر با سرعت چند صد متر بر ثانیه به سطح ماه برخورد نموده است و فشار برخورد آن بیش از 1.14 گیگاپاسکال بوده است.

این موضوع نشان دهنده محدودیت های این جانور و فرضیه پان اسپرمیا (panspermia) است. طبق این فرضیه حیات بین دنیا های مختلف در حال جابه جا شدن است. علاوه بر این محققان می گویند این یافته ها به افزایش شانس کشف حیات در قمر انسلادوس زحل و قمر اروپا مشتری یاری می نماید.